Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 3/2016 (168)
Opis publikacji
Czasopismo ukazuje się od 1995 r. Kwartalnik jest poświęcony problematyce zarówno prawa polskiego, jak i europejskiego, są w nim publikowane omówienia wyroków Sądu Najwyższego, Naczelnego Sądu Administracyjnego, sądów apelacyjnych, a także Trybunału Sprawiedliwości czy Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.
Czasopismo zawiera glosy i tematyczne przeglądy orzecznictwa dotyczące różnych dziedzin prawa gospodarczego. Przedmiotem publikacji jest analiza ciekawych i ważnych kwestii prawnych mających znaczenie dla praktycznego stosowania zwłaszcza prawa handlowego, prawa działalności gospodarczej, prawa podatkowego, prawa bankowego, prawa finansów publicznych, jak również prawa własności intelektualnej czy prawa nieuczciwej konkurencji.
Czasopismo jest adresowane przede wszystkim do praktyków prawników obsługujących podmioty gospodarcze, zajmujących się różnorakimi problemami z zakresu podatków, nieruchomości, przewozów, budown...
Czasopismo ukazuje się od 1995 r. Kwartalnik jest poświęcony problematyce zarówno prawa polskiego, jak i europejskiego, są w nim publikowane omówienia wyroków Sądu Najwyższego, Naczelnego Sądu Administracyjnego, sądów apelacyjnych, a także Trybunału Sprawiedliwości czy Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.
Czasopismo zawiera glosy i tematyczne przeglądy orzecznictwa dotyczące różnych dziedzin prawa gospodarczego. Przedmiotem publikacji jest analiza ciekawych i ważnych kwestii prawnych mających znaczenie dla praktycznego stosowania zwłaszcza prawa handlowego, prawa działalności gospodarczej, prawa podatkowego, prawa bankowego, prawa finansów publicznych, jak również prawa własności intelektualnej czy prawa nieuczciwej konkurencji.
Czasopismo jest adresowane przede wszystkim do praktyków prawników obsługujących podmioty gospodarcze, zajmujących się różnorakimi problemami z zakresu podatków, nieruchomości, przewozów, budownictwa, prawa spółek, prawa cywilnego, nieuczciwej konkurencji i własności intelektualnej.
Za publikację na łamach „Glosy” Autor otrzymuje 100 pkt. (zgodnie z załącznikiem do komunikatu Ministra Edukacji i Nauki z 17.07.2023 r. w sprawie wykazu czasopism naukowych i recenzowanych materiałów z konferencji międzynarodowych, wydanego na podstawie na podstawie art. 267 ust. 3 ustawy z 20.07.2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, Dz.U. z 2023 r. poz. 742 ze zm.).
Czasopismo jest ujęte w międzynarodowej bazie European Reference Index for the Humanities and Social Sciences (ERIH+).
Informacje
Spis treści
PRAWO HANDLOWE
Paweł Popardowski
- Problematyka spółek kapitałowych na tle najnowszego orzecznictwa Sądu Najwyższego
- przegląd orzecznictwa
str. 5
Andrzej Kidyba
PRAWO HANDLOWE
Paweł Popardowski
- Problematyka spółek kapitałowych na tle najnowszego orzecznictwa Sądu Najwyższego
- przegląd orzecznictwa
str. 5
Andrzej Kidyba
str. 24
Łukasz Zamojski
str. 28
Ariel Mucha
str. 40
Piotr Moskała
str. 50
Bartłomiej Kowalczyk, Karolina Szmit-Fąderska
str. 58
Bartłomiej Ostrzechowski
str. 66
Agnieszka Jabłonowska
str. 78
WŁASNOŚĆ INTELEKTUALNA
Zbigniew Pinkalski
str. 86
Sebastian Gajewski, Agnieszka Sztoldman
str. 93
OCHRONA KONKURENCJI
Anna Piszcz
str. 104
PODATKI
Rafał Bernat
str. 111
Kinga Moras-Olaś
str. 119
Grzegorz Borkowski
str. 125
Table of Contents & Abstracts
str. 133
Paweł Popardowski
Problematyka spółek kapitałowych na tle najnowszego orzecznictwa Sądu Najwyższego
Przedłożony przegląd orzecznictwa poświęcony jest analizie judykatury Sądu Najwyższego (dalej jako SN) z przełomu lat 2015 i 2016, merytorycznie związanej z problematyką spółek kapitałowych. We wskazanym okresie SN wydał kilka interesujących orzeczeń dla praktyki i doktryny prawa handlowego. Istotne konotacje praktyczne i teoretyczne miały wydane w tym okresie orzeczenia dotyczące przesłanek uchylenia uchwały zgromadzenia wspólników (walnego zgromadzenia akcjonariuszy) (art. 249 § 1 i art. 422 § 1 kodeksu spółek handlowych), reprezentacji spółki w postępowaniu o udzielenie zabezpieczenia roszczenia o stwierdzenie nieważności lub uchylenie uchwały zgromadzenia wspólników (walnego zgromadzenia akcjonariuszy) w przedmiocie odwołania członka zarządu, trybu zamiany akcji imiennych na akcję na okaziciela (art. 334 § 2 k.s.h.). Te właśnie kwestie problemowe wyróżnione w orzecznictwie SN poddane zostaną szerszej analizie.
Andrzej Kidyba
Niedopuszczalne dodawanie kadencji
Glosowane orzeczenie dotyczy ważnej i aktualnej problematyki mandatu i kadencji w spółce z o.o. W stanie faktycznym, będącym podstawą wydania glosowanego postanowienia, zagadnienie to było tym istotniejsze, że prawidłowe ustalenie wygaśnięcia mandatu miało kluczowe znaczenie dla kwestii skuteczności dokonania przez zarząd czynności prawnej. W glosie przedstawiono stanowisko Sądu Najwyższego (dalej jako SN), podejmując próbę jego krytycznej oceny. Dla poruszanej problematyki kluczowe znaczenie ma relacja pojęć "mandat" i "kadencja", które zostały w rozstrzygnięciu SN niedostatecznie od siebie odróżnione. Nie mniej ważne jest zagadnienie właściwego miejsca na określenie kadencji członków zarządu - nie stanowi go uchwała wspólników, lecz umowa spółki. W glosie jednoznacznie sprzeciwiono się zaaprobowanej w orzeczeniu koncepcji "sumowania części kadencji" członka zarządu (poprzedniej i kolejnej). Glosa, oprócz analizy stanowiska SN, przedstawia kardynalne zasady pełnienia funkcji przez członka zarządu, które mają kluczowe znaczenie dla poprawnej wykładni przepisów o mandacie i kadencji w spółce z o.o.
Postanowienie Sądu Najwyższego z 8.05.2015 r. (III CZ 19/15)
W wypadku, w którym do pełnienia funkcji członka zarządu w ciągu roku obrotowego powołana zostaje osoba pełniąca tę funkcję dotychczas od początku tego roku obrotowego - w ramach poprzedniej kadencji zastosowanie art. 202 § 1 k.s.h. skutkuje tym, że czas pełnienia funkcji w ramach poprzedniej kadencji należy zaliczyć do czasu jej pełnienia w ramach nowej kadencji. W rezultacie, w wypadku kolejnego powołania do pełnienia funkcji członka zarządu w ciągu roku obrotowego tej osoby, która pełniła tę funkcję dotychczas od początku tego roku obrotowego w ramach jej poprzedniej kadencji, mandat takiej osoby jako członka zarządu wygaśnie wskutek odbycia zgromadzenia wspólników zatwierdzającego sprawozdanie finansowe za rok obrotowy, w którym nastąpiło to kolejne powołanie, a nie dopiero w następstwie odbycia zgromadzenia wspólników zatwierdzającego sprawozdanie finansowe za następny rok obrotowy. Wykładnia ta pozwala zbliżyć okres urzędowania do rocznej kadencji i oznacza, że stosowanie art. 202 § 1 k.s.h. w sposób nieunikniony wydłuża okres pełnienia funkcji przez członka zarządu tylko w wypadku pierwszej kadencji, podczas gdy już w wypadku kolejnych kadencji następuje względna harmonia między długością kadencji i mandatu.
Łukasz Zamojski
Pojęcie danych niedopuszczalnych ujawnionych w Krajowym Rejestrze Sądowym
Glosowane postanowienie Sądu Najwyższego (dalej jako SN) dotyczy pojęcia "dane niedopuszczalne". Sąd Najwyższy podzielił stanowisko opowiadające się za wąską wykładnią tego określenia. Opierając swoje rozważania przede wszystkim na wykładni gramatycznej art. 12 ust. 3 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym, stwierdził, że nie ma podstaw do utożsamiania tego sformułowania z "danymi sprzecznymi z prawem". W glosowanym postanowieniu SN podkreślił, że rozszerzenie treści pojęcia "dane niedopuszczalne" na badanie przez sąd rejestrowy ważności czynności prawnej stanowiącej podstawę wpisu nie znajduje wyraźnego upoważnienia ustawowego.
Postanowienie Sądu Najwyższego z 2.12.2015 r. (IV CSK 99/15)
Sąd Najwyższy podziela stanowisko opowiadające się za wąską wykładnią określenia "dane niedopuszczalne".
Ariel Mucha
Przeniesienie siedziby polskiej spółki z o.o. za granicę (uwagi na tle pytań prejudycjalnych Sądu Najwyższego do Trybunału Sprawiedliwości)
W postanowieniu z 22.10.2015 r. Sąd Najwyższy (dalej jako SN) zwrócił się na podstawie art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako TSUE), a dokładnie do jednego z jego organów sądowych - Trybunału Sprawiedliwości (dalej jako TS) o rozstrzygnięcie trzech pytań prejudycjalnych. Dwa pierwsze pytania odnoszą się do problematyki przeniesienia siedziby polskiej spółki kapitałowej do innego kraju należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) i zgodności polskich przepisów z prawem Unii Europejskiej. Natomiast trzecie z nich nakierowane jest na uzyskanie interpretacji treści swobody przedsiębiorczości spółek, określonej w art. 54 w zw. z art. 49 TFUE, w zakresie, w jakim przepisy te nakazują spółce przeniesienie wraz z siedzibą statutową rzeczywistego miejsca wykonywania działalności gospodarczej. Przedmiotem opracowania jest analiza treści tych pytań wraz z przedstawieniem możliwych odpowiedzi TS.
Postanowienie Sądu Najwyższego z 22.10.2015 r. (IV CSK 664/14)
Sąd Najwyższy w sprawie z wniosku "P." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji o wykreślenie z Krajowego Rejestru Sądowego, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 22.10.2015 r., skargi kasacyjnej wnioskodawcy od postanowienia Sądu Okręgowego w B. z dnia 4.06.2014 r., postanawia: na podstawie art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej zwrócić się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z następującymi pytaniami prawnymi:
1) Czy art. 49 i art. 54 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej stoi na przeszkodzie stosowaniu przez państwo członkowskie, w którym utworzona została spółka handlowa (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością), przepisów prawa krajowego uzależniających wykreślenie z rejestru od rozwiązania spółki po przeprowadzeniu likwidacji, jeżeli spółka reinkorporowała się w innym państwie członkowskim na podstawie uchwały wspólników o kontynuowaniu osobowości prawnej nabytej w państwie utworzenia?
W razie odpowiedzi negatywnej:
2) Czy art. 49 i art. 54 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej można wykładać w ten sposób, że wynikający z przepisów prawa krajowego obowiązek przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego spółki - obejmującego zakończenie interesów bieżących, ściągnięcie wierzytelności, wypełnienie zobowiązań i upłynnienie majątku spółki, zaspokojenie lub zabezpieczenie wierzycieli, złożenie sprawozdania finansowego z dokonania tych czynności oraz wskazanie przechowawcy ksiąg i dokumentów - które poprzedza jej rozwiązanie, następujące z chwilą wykreślenia z rejestru, stanowi środek adekwatny, konieczny i proporcjonalny do godnego ochrony interesu publicznego w postaci ochrony wierzycieli, wspólników mniejszościowych, pracowników spółki migrującej?
3) Czy art. 49 i art. 54 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej należy wykładać w ten sposób, że ograniczenia swobody przedsiębiorczości obejmują sytuację, w której spółka w celu przekształcenia w spółkę innego państwa członkowskiego przenosi do niego siedzibę statutową nie zmieniając siedziby głównego przedsiębiorstwa, które pozostaje w państwie utworzenia?
Piotr Moskała
Wyrażenie zgody na zawarcie przez spółkę z o.o. umowy poręczenia w uchwale podjętej per facta concludentia
Harmonizacja prawa spółek w Unii Europejskiej jest wciąż zjawiskiem o ograniczonym zasięgu, szczególnie w odniesieniu do spółki z o.o. Omawiane orzeczenie Sądu Najwyższego (dalej jako SN) stanowi jedno z nielicznych rozstrzygnięć sądowych dotyczących tej problematyki. Zasługuje ono na komentarz z tego powodu, że dotyczy zagadnienia spornego w doktrynie i modyfikuje dotychczasową linię orzeczniczą SN. Nowe stanowisko SN stanowi właściwe zastosowanie prounijnej wykładni przepisów kodeksu spółek handlowych i zasługuje na aprobatę.
Wyrok Sądu Najwyższego z 25.03.2015 r. (II CSK 818/14)
Do uchwały podjętej przez wspólnika jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, wykonującego uprawnienia zgromadzenia wspólników, wyrażającej zgodę, o której mowa w art. 15 § 1 k.s.h., nie ma zastosowania art. 173 § 1 k.s.h., lecz przepisy art. 248 § 1 w zw. z art. 156 k.s.h., ze skutkiem wynikającym z art. 17 § 1 i 2 k.s.h.
Bartłomiej Kowalczyk, Karolina Szmit-Fąderska
Stwierdzenie wykonalności wyroku sądu polubownego w zakresie kosztów postępowania
Głównym celem niniejszej glosy jest omówienie problematyki stwierdzania przez polskie sądy powszechne wykonalności rozstrzygnięć sądu polubownego o kosztach postępowania, które otwiera zwycięskiej stronie drogę do ich przymusowej egzekucji od przeciwnika. Temat ten jest istotny zarówno z praktycznego (ze względu na kwoty, jakie są zasądzane tytułem kosztów), jak i teoretycznego punktu widzenia. Chodzi w szczególności o takie rozstrzygnięcia, które odbiegają od klasycznej formuły stosowanej przez sądy powszechne: sąd zasądza od X na rzecz Y kwotę Z tytułem zwrotu kosztów postępowania, przez co ich wykonalność może budzić wątpliwości sądów powszechnych.
Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 31.03.2015 r. (I ACz 358/15)
Orzeczenia sądów arbitrażowych, tak jak orzeczenia sądów zagranicznych mogą mieć treść odbiegającą od wymogów, jakie orzeczeniom krajowym stawia prawo polskie. (...) Orzeczenie sądu arbitrażowego jest mniej sformalizowane (...). Dlatego niesłuszna jest odmowa nadania klauzuli wykonalności z tego tylko powodu, że wyrok nieco mniej dokładnie opisuje zakres rozliczeń stron w przedmiocie kosztów postępowania.
Bartłomiej Ostrzechowski
Odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez agenta ubezpieczeniowego a nierozsądne zachowanie poszkodowanego
W glosowanym orzeczeniu dotyczącym odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za szkodę wyrządzoną przez agenta Sąd Najwyższy (dalej jako SN) opowiedział się za szerokim ujęciem przesłanki wyrządzenia szkody w związku z wykonywaniem czynności agencyjnych, obejmującym również sytuacje, gdy agent działał we własnym, przestępczym celu. W tym zakresie omawiany wyrok wpisuje się w tendencję obserwowaną w ostatnich latach na tle analogicznych przesłanek odpowiedzialności z art. 417 § 1, art. 429 i 430 kodeksu cywilnego. Jednocześnie jednak przedmiotowa sprawa jest szczególnie interesująca, daje bowiem okazję do rozważenia możliwości obniżenia odszkodowania należnego od odpowiedzialnego za czyn cudzy ze względu na przyczynienie się poszkodowanego w sytuacji, gdy ograniczenie obowiązku naprawienia szkody przez samego sprawcę kłóciłoby się z elementarnym poczuciem sprawiedliwości.
Wyrok Sądu Najwyższego z 17.04.2015 r. (I CSK 216/14)
1. Odpowiedzialność określona w art. 11 ust. 1 ustawy z 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym ma charakter gwarancji będącej odpowiednikiem ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej; może mieć postać kontraktową lub deliktową (...).
2. Spełnienie warunku szkody następuje wówczas, gdy agent wyrządził ją w związku z wykonywaniem czynności agencyjnych, a nie przy okazji tych czynności.
3. Prawnie ukształtowana ochrona konsumenta dotyczy zasady indywidualnego kształtowania treści i zawierania umów z jego udziałem. Nie może być rozumiana jako przyznanie mu uprzywilejowanej pozycji, która zwalniałaby go z obowiązku staranności przy dokonywaniu oceny treści umowy, którą zamierza zawrzeć.
4. Wykładni art. 362 k.c. nie można dokonywać w oderwaniu od podstawy prawnej, z jakiej wywodzi się roszczenie odszkodowawcze. Przy odpowiedzialności na zasadzie ryzyka, obok wymagania adekwatnego związku przyczynowego, do zastosowania art. 362 k.c. wystarczy obiektywna nieprawidłowość zachowania się poszkodowanego. Jeżeli natomiast odpowiedzialność za szkodę oparta jest na zasadzie winy, nieodzowną przesłanką przyczynienia się poszkodowanego jest jego zawinienie.
Agnieszka Jabłonowska
Potencjalna wada produktów należących do tej samej grupy lub serii a odpowiedzialność odszkodowawcza producenta
Wyrok Trybunału Sprawiedliwości (dalej jako TS) w sprawach połączonych C-503/13 i C-504/13 Boston Scientific Medizintechnik porusza zagadnienia o fundamentalnym znaczeniu dla funkcjonowania systemu odpowiedzialności za produkt w Unii Europejskiej, a w ocenie niektórych autorów może wręcz stanowić przełom w stosowaniu dyrektywy 85/374/EWG o odpowiedzialności za produkty wadliwe. Analizowane orzeczenie stało się przedmiotem komentarzy w doktrynie niemieckiej, natomiast nie spotkało się dotychczas z szerszym oddźwiękiem w literaturze polskiej. Ze względu na maksymalny charakter harmonizacji dokonanej wspomnianą dyrektywą wyrok ma jednak doniosłe znaczenie również dla praktyki krajowej, co uzasadnia jego dokładniejsze omówienie.
Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 5.03.2015 r. w sprawach połączonych C-503/13 i C-504/13 Boston Scientific Medizintechnik
1) Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy Rady 85/374/EWG z dnia 25.07.1985 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących odpowiedzialności za produkty wadliwe należy interpretować w ten sposób, że stwierdzenie potencjalnej wady należących do tej samej grupy lub serii produkcyjnej produktów takich jak rozruszniki serca lub wszczepialne kardiowertery-defibrylatory pozwala uznać takie produkty za wadliwe bez konieczności stwierdzenia tej wady w konkretnym produkcie.
2) Artykuł 1 i art. 9 akapit pierwszy lit. a dyrektywy 85/374 należy interpretować w ten sposób, że szkoda wyrządzona operacją chirurgiczną wymiany wadliwego produktu takiego jak rozrusznik serca lub wszczepialny kardiowerter-defibrylator stanowi "szkodę spowodowaną przez śmierć lub przez uszkodzenie ciała", za którą odpowiedzialny jest producent, w sytuacji gdy operacja ta jest konieczna do usunięcia wady danego produktu. Do sądu odsyłającego należy ustalenie, czy w postępowaniach głównych przesłanka ta jest spełniona.
Zbigniew Pinkalski
Orzecznictwo sądów powszechnych w sprawach domen internetowych
W ostatnich latach można zaobserwować coraz częstsze wypowiedzi sądów powszechnych dotyczące domen internetowych i naruszeń związanych z ich użytkowaniem. Zagadnienie to jest o tyle specyficzne, że w Polsce od wielu lat funkcjonują sądy polubowne rozpatrujące kwestie abuzywnej rejestracji i użytkowania domen internetowych, a w większości przypadków spory domenowe są rozstrzygane bez udziału sądów powszechnych. Mimo tego faktu, sądy coraz częściej wypowiadają się w przedmiotowym zakresie. Daje to zatem asumpt do rozważań nad znaczeniem i wagą orzecznictwa polubownych sądów domenowych dla sądów powszechnych, do których może trafiać coraz więcej spraw dotyczących domen internetowych. Niniejsze opracowanie koncentruje się na wypowiedziach sądów powszechnych odnoszących się do domen internetowych, ich skutkach dla praktyki obrotu oraz analizie ich słuszności. Nie trzeba przy tym podkreślać, że domeny internetowe odgrywają niezwykle istotną rolę we współczesnej rzeczywistości gospodarczej, a często ich wartość sięga setek tysięcy czy nawet milionów złotych.
Sebastian Gajewski, Agnieszka Sztoldman
Ocena interesu prawnego oraz odrzucenie przez Naczelny Sąd Administracyjny skargi na decyzję Urzędu Patentowego RP w sprawie unieważnienia prawa wyłącznego
Niniejsza glosa dotyczy orzeczeń sądów administracyjnych odnoszących się - bezpośrednio lub pośrednio - do dwóch kwestii: po pierwsze, przesłanek odrzucenia przez Naczelny Sąd Administracyjny (dalej jako NSA) skargi na wadliwą decyzją Urzędu Patentowego RP o umorzeniu postępowania w sprawie unieważnienia prawa wyłącznego z uwagi na brak interesu prawnego oraz po drugie, zasad oceny interesu prawnego jako przesłanki złożenia wniosku o unieważnienie prawa wyłącznego. W ocenie autorów doniosłość praktyczna obu zagadnień poruszonych w komentowanym postanowieniu NSA i poprzedzającym go wyroku uzasadnia bliższą analizę stanowiska zajętego przez sądy oraz podjęcie próby skonfrontowania ich rozumowania z proponowanym przez autorów modelem oceny przedmiotowych kwestii. Autorzy nie podzielają zawartego w postanowieniu poglądu odnoszącego się do sposobu oceny przesłanek odrzucenia przez NSA skargi na wadliwą decyzję Urzędu Patentowego RP, jak również przeprowadzonej przez Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej jako WSA) analizy interesu prawnego jako przesłanki unieważnienia prawa wyłącznego.
Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21.04.2015 r. (II GSK 322/14)
Niedopuszczalne jest wniesienie skargi na decyzję Urzędu Patentowego wydaną w przeprowadzonym przez ten organ postępowaniu z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, rozstrzygniętej w postępowaniu spornym. W konsekwencji skarga taka powinna zostać odrzucona na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. albo art. 189 w zw. z art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 17.06.2013 r. (VI SA/Wa 2013/12)
1. Dokonując na gruncie niniejszej sprawy oceny, czy skarżąca posiadała interes prawny w domaganiu się unieważnienia spornego prawa należy mieć na względzie, że w toku postępowania przed Urzędem Patentowym powoływała się na to, że sporne prawo uniemożliwia jej wprowadzanie na polski rynek leku o nazwie "Validol", do czego uprawnia ją umowa ze spółką D. - wytwórcą leku i te okoliczności ograniczają jej uprawnienia płynące z art. 6 ustawy z dnia 2.07.2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej oraz z art. 20 Konstytucji RP.
2. Źródłem interesu prawnego jest konkretny przepis prawa materialnego, stwarzający określonej osobie możliwość uzyskania ochrony w postępowaniu administracyjnym. Wskazywane coraz częściej w orzecznictwie art. 20 Konstytucji i art. 6 ust. 1 ustawy o swobodzie dzielności gospodarczej jako przepisy, które w określonych okolicznościach mogą stanowić podstawę do wyprowadzenia z nich interesu prawnego podmiotu ubiegającego się o unieważnienie prawa ochronnego z zakresu własności przemysłowej, nie oznaczają jeszcze, że znajdują zastosowanie na gruncie sprawy niniejszej.
3. Powoływanie się bowiem na te przepisy w celu uzyskania ochrony w postępowaniu administracyjnym wymaga wykazania ich związku z konkretną sprawą (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20.11.2008 r., II GSK 503/08).
Anna Piszcz
Zasady ustalania przez Prezesa UOKiK wysokości kar pieniężnych za proceduralne naruszenia ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów
Glosowany wyrok Sądu Najwyższego (dalej jako SN) dotyczy zasad ustalania przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej jako Prezes UOKiK) wysokości kar pieniężnych za proceduralne naruszenia ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów mające miejsce w postępowaniu antymonopolowym. Sąd Najwyższy dokonał porównania tych zasad z zasadami ustalania wysokości kar pieniężnych za materialne naruszenia tej samej ustawy (naruszenia zakazu praktyk ograniczających konkurencję). Sąd odpowiedział w nim m.in. na pytanie, czy w świetle art. 106 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 50 ust. 1 i w zw. z art. 1 ust. 1 oraz art. 111 u.o.k.k. jest uzasadnione porównywanie wysokości kary pieniężnej nałożonej na przedsiębiorcę w postępowaniu antymonopolowym za naruszenie materialne z wysokością kary pieniężnej nałożonej na przedsiębiorcę za popełnione w tym postępowaniu naruszenie formalne i czy wysokość tej ostatniej kary jest ograniczona w jakiś sposób wysokością tej pierwszej kary. Sąd Najwyższy szczególny nacisk położył na znaczenie zasady proporcjonalności dla ustalenia wysokości kary pieniężnej.
Wyrok Sądu Najwyższego z 27.10.2015 r. (III SK 3/15)
Kary wymierzane na podstawie art. 106 ust. 1 oraz kary wymierzane na podstawie art. 106 ust. 2 u.o.k.k. są względem siebie autonomiczne. (...) nie można podzielić stanowiska powoda, zgodnie z którym wysokość kary pieniężnej za uchybienie proceduralne, jakiego przedsiębiorca dopuścił się w toku postępowania zmierzającego do ustalenia, czy przedsiębiorca ponosi odpowiedzialność za naruszenie zakazów prawa materialnego zawartych w u.o.k.k., musi być skorelowana z wysokością kary pieniężnej nakładanej za naruszenie prawa materialnego. (...) Podczas gdy podstawy nakładania kar pieniężnych za uchybienia proceduralne i materialne oraz podstawy wymiaru ich wysokości są różne, wspólne są ogólne zasady ustalania wysokości kary pod kątem realizacji jej celów oraz proporcjonalności.
Rafał Bernat
Opodatkowanie zbycia nieruchomości w zamian za udziały wspólnika
Uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej jako NSA) została wydana w sprawie opodatkowania czynności przeniesienia własności nieruchomości przez spółkę do majątku wspólnika, który w zamian przekazał swoje udziały w celu ich umorzenia. Od kilku lat w orzecznictwie administracyjnym występowały dwie przeciwstawne linie interpretacyjne. Naczelny Sąd Administracyjny poprzez tę uchwałę stara się ujednolicić wykładnię sądową przepisów o podatku od towarów i usług dotyczącą przenoszenia ekwiwalentów niepieniężnych na wspólników decydujących się na umorzenie udziałów. Zdaniem sądu jest to odpłatna dostawa towarów i czynność należy opodatkować na gruncie podatku od towarów i usług. Glosowana uchwała wydaje się kończyć dyskusję na temat możliwości wyłączenia z opodatkowania alokacji części majątku spółki do majątku wspólnika przy jednoczesnym umorzeniu udziałów. Stosowanie jednak profiskalnej wykładni przepisów o dostawie towarów będzie miało wpływ nie tylko na postrzeganie opodatkowania dobrowolnego umorzenia udziałów, lecz może wpłynąć negatywnie na interes podatnika (wspólnika) dokonującego innych czynności rozporządzających pomiędzy spółką a własną osobą.
Uchwała składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16.11.2015 r. (I FPS 6/15)
Przekazanie nieruchomości wspólnikowi w zamian za nabycie przez spółkę jego udziałów w celu ich umorzenia podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (...).
Kinga Moras-Olaś
Zwolnienie podatkowe kosztów wyżywienia pracownika w podróży służbowej
Naczelny Sąd Administracyjny (dalej jako NSA) rozstrzygnął w glosowanym wyroku, że w zakresie zwrotu kosztów wyżywienia za czas podróży służbowej wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych jest tylko równowartość diety określonej w przepisach dotyczących podróży służbowych, choćby pracownikowi zapewniano bezpłatne całodzienne wyżywienie w miejsce wypłaty diety. Problematyka będąca przedmiotem rozpoznania NSA jest istotna zarówno z punktu widzenia pracownika (możliwość powstania przychodu po jego stronie), jak i pracodawcy (możliwość powstania po jego stronie, jako płatnika, obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy) oraz ma dużą doniosłość praktyczną ze względu na coraz częstsze zjawisko odstępowania przez pracodawców od wypłacania diet z tytułu podróży służbowej i pokrywania przez nich kosztów wyżywienia pracowników w tym czasie w inny sposób.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11.09.2015 r. (II FSK 1516/13)
W zakresie zwrotu kosztów wyżywienia za czas podróży służbowej wolna od podatku dochodowego jest tylko równowartość diety określonej w przepisach dotyczących podróży służbowych.
Grzegorz Borkowski
Tajemnica lekarska w postępowaniu podatkowym
Konstytucyjnie gwarantowane prawo do ochrony prywatności podlega coraz dalej idącym ustawowym ograniczeniom (art. 47 w zw. z art. 51 ust. 1 Konstytucji RP). Z uznaniem należy odnotować wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej jako NSA) kwestionujący legalność ścieśniającej definicji pojęcia "tajemnica lekarska".
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4.03.2016 r. (II FSK 1452/14)
Organy kontroli skarbowej nie są uprawnione do tego, by w trybie art. 155 § 1 o.p. w zw. z art. 31 u.k.s. żądać od lekarzy danych wynikających z dokumentacji medycznej, w tym wchodzących w jej skład danych identyfikujących pacjenta. Dane te, o których mowa w art. 25 ustawy z 6.11.2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (...), wchodzą w skład dokumentacji medycznej i objęte są tajemnicą lekarską. Dlatego też uprawnienie organu do żądania ich udostępnienia przez lekarza musi wynikać wprost z wyraźnie sprecyzowanego przepisu ustawy. Za taki nie można uznać ani art. 155 § 1 o.p., ani art. 26 ust. 3 pkt 2 u.p.p.
Table of Contents
COMMERCIAL LAW
Paweł Popardowski
- case law review
Andrzej Kidyba
- commentary on Supreme Court ruling of 8 May 2015 (III CZ 19/15)
Łukasz Zamojski
- commentary on Supreme Court ruling of 2 December 2015 (IV CSK 99/15)
Ariel Mucha
- commentary on the Polish Supreme Court decision of 22 October 2015 (IV CSK 664/14) (remarks against the background of the Supreme Court's referral to the CJEU for a preliminary ruling about transferring the registered office of a Polish limited liability company abroad) p. 40
Piotr Moskała
- commentary on Supreme Court judgment of 25 March 2015 (II CSK 818/14)
Bartłomiej Kowalczyk, Karolina Szmit-Fąderska
- commentary on decision of the Court of Appeal in Warsaw of 31 March 2015 (I ACz 358/15)
Bartłomiej Ostrzechowski
- commentary on Supreme Court judgment of 17 April 2015 (I CSK 216/14)
Agnieszka Jabłonowska
- commentary on the Court of Justice judgment of 5 March 2015 in joined cases C-503/13 and C-504/13 Boston Scientific Medizintechnik
INTELLECTUAL PROPERTY
Zbigniew Pinkalski
Sebastian Gajewski, Agnieszka Sztoldman
- commentary on decision of the Supreme Administrative Court of 21 April 2015 (II GSK 322/14) and judgment of the Provincial Administrative Court in Warsaw of 17 June 2013 (VI SA/Wa 2013/12)
COMPETITION PROTECTION
Anna Piszcz
- commentary on Supreme Court judgment of 27 October 2015 (III SK 3/15)
TAXES
Rafał Bernat
- commentary on a resolution of a panel of 7 Supreme Administrative Court of 16 November 2015 (I FPS 6/15)
Kinga Moras-Olaś
- commentary on judgments of the Supreme Administrative Court of 11 September 2015 (II FSK 1516/13)
Grzegorz Borkowski
- decision of the quarter
Table of Contents & Abstracts
str. 133
Paweł Popardowski
Companies in the latest case law of the Supreme Court
- case law review
This case law review is devoted to an analysis of the cases that came before the Supreme Court in late 2015/early 2016, contextually related to companies. In the period in question, the Supreme Court issued a number of decisions which are interesting from the perspective of practice and theory of commercial law. Significant practical and theoretical connotations also appeared in judgments issued during this period concerning: the reasons to repeal a resolution of the general meeting (Art. 249(1) and Art. 422(1) of the Code of Commercial Partnerships and Companies), the company representatives in proceedings for the award of security of a claim for declaring invalid or setting aside a general meeting resolution in the matter of recalling a board member, the procedure of conversion of registered shares into bearer shares (Art. 334(2) CCPC).
Andrzej Kidyba
Inadmissible adding up of terms of office
- commentary on Supreme Court ruling of 8 May 2015 (III CZ 19/15)
The commented ruling concerns an important and current issue of mandate and term of office in a limited liability company. In the facts of the case in which the ruling was issued this issue was the more important that correct determination of the expiry of mandate was of key importance for the effectiveness of an act in law performed by the management board. The commentator presents the standpoint of the Supreme Court and attempts a critical assessment. For the issue in point, the relationship between the notions of 'mandate' and 'term of office', which are not sufficiently distinguished by the Supreme Court, is of paramount importance. It is no less important to determine the proper place where the term of office of management board members is determined: it is not a resolution of the members, but the articles of association. The commentator decidedly opposes the conception, approved in the ruling, of 'adding up parts of the term of office' of a management board member (previous and current terms). In addition to analysing the standpoint of the Supreme Court, the commentary presents the fundamental rules of the holding of the office of a management board member, which are of pivotal importance for the correct interpretation of the provisions relating to mandate and term of office in a limited liability company.
Łukasz Zamojski
The notion of inadmissible data disclosed in the National Court Register
- commentary on Supreme Court ruling of 2 December 2015 (IV CSK 99/15)
The author of this commentary does not share the opinion expressed in the Polish Supreme Court ruling dated 2 December 2015, file No. IV CSK 99/15, and presents arguments based on both substantive and procedural law, which lead to a broad interpretation of the notion of inadmissible data. The author presents and comments on divergent views expressed in case law and works of legal scholars concerning the notion of inadmissible registration, and analyzes the aim of Art. 12(3) of the Act on the National Court Register, stresses the unique character of the registration procedure and points out that this provision (Art. 12(3)) constitutes an exemption to the general res iudicata rule applicable in civil procedure.
Ariel Mucha
Transfer of the registered office of a Polish limited liability company abroad
- commentary on the Polish Supreme Court decision of 22 October 2015 (IV CSK 664/14) (remarks against the background of the Supreme Court's referral to the CJEU for a preliminary ruling about transferring the registered office of a Polish limited liability company abroad)
The Polish Supreme Court in its decision of 22 October 2015 (case No. IV CSK 664/14) submitted to the CJEU three questions concerning the compatibility of Polish provisions with the freedom of establishment (Art. 54 and 49 Treaty on the Functioning of the European Union) to the extent of giving the option to transfer the registered office of a Polish limited liability company abroad. The first two of those questions concern the compatibility with the European law of the Polish provisions that require the winding up of a company prior to the transfer of its registered office abroad (Art. 270(2) of the Polish Code of Commercial Partnerships and Companies). Secondly, there is the question relating to the matter of the so-called isolated cross-border conversion, i.e. a transfer of a company registered office without any establishment in the host Member State, and whether it falls within the scope of the freedom of establishment. The aim of the paper is to present the case brought before the Supreme Court and to offer comments on how to understand the questions concerning the Polish company law. It also embraces comments as to the probable standpoint of the CJEU and the effects that the decision of the Polish Supreme Court will have on the corporate mobility in Poland and Europe as well.
Piotr Moskała
Consent for a limited liability company to enter into a surety agreement expressed in a resolution adopted per facta concludentia
- commentary on Supreme Court judgment of 25 March 2015 (II CSK 818/14)
Harmonization of company law in the European Union is still a phenomenon of a limited reach, especially with respect to limited liability companies. The commented judgment of the Supreme Court focuses on the form required for the resolutions of an LLC's single shareholder under both the directive 2009/102/EC and the provisions of Polish company law. The new decision introduces a new perspective on the matter (based on the pro-European interpretation) and modifies the existing line of judgments of the Supreme Court. The Supreme Court's new standpoint is the proper application of the Community conforming interpretation of the Code of Commercial Partnerships and Companies and it merits approval.
Bartłomiej Kowalczyk, Karolina Szmit-Fąderska
Ascertaining enforceability of an arbitral award in respect of costs of proceedings
- commentary on decision of the Court of Appeal in Warsaw of 31 March 2015 (I ACz 358/15)
The main aim of this commentary is to discuss the problems relating to the Polish general courts ascertaining the enforceability of arbitral awards on the costs of proceedings, which usually opens for the winning party the path to their enforced collection from the other party. The topic is important both from the practical point of view (due to the amounts of awarded costs) and from the theoretical one. This concerns in particular the decisions which differ from the classical formula applied by general courts: the court awards an amount of X to be paid by Y to Z by way of refund of the costs of proceedings, thus their enforceability may give rise to doubts of general courts. In this regard, the decision issued by the Court of Appeal in Warsaw on 31 March 2015 (I ACz 358/15) is of particular importance. This commentary presents the decision in more detail.
Bartłomiej Ostrzechowski
Liability for damage caused by an insurance agent and an unwise behaviour of a victim
- commentary on Supreme Court judgment of 17 April 2015 (I CSK 216/14)
In the commented judgement the Polish Supreme Court considers the problem of an insurance company's liability for damage caused by fraud committed by an insurance agent. The conditions of this liability are: causing damage in connection with performing acts of agency, damage, adequate causal link and unlawfulness of the agent's act. The tendency to extend the scope of vicarious liability to include intentional torts of employees and other contractors should be approved, because vicarious liability is justified if the risk of the damage in question was created or significantly enhanced by the nature of tortfeasor's work. It is also reasonable to limit the compensation due from the insurance company if carelessness of the victim enabled the wrongdoer to cause the damage
Agnieszka Jabłonowska
Potential defect of products belonging to the same group or forming part and the manufacturer's liability for damages
- commentary on the Court of Justice judgment of 5 March 2015 in joined cases C-503/13 and C-504/13 Boston Scientific Medizintechnik
This text is a commentary on the judgment in joined cases C-503/13 and C-504/13, Boston Scientific Medizintechnik, in which the Court of Justice interpreted the basic terms used in Directive 85/374/EEC on the approximation of the laws, regulations and administrative provisions of the Member States concerning liability for defective products. In the commented judgment, the Court opted for a broad interpretation of the notion of 'defective product' and 'damage caused by death or by personal injuries' and permitted the injured party's claim for redress of a damage involving a preventive operation, which consisted in the replacement of a potentially defective product with a safe one. The commentary presents a critical analysis of the judgment and evaluates its importance for the practice of applying the law. According to the commentator, although the decision remains in line with equity considerations, its laconic language and the lack of precision, make the assessment of the legal character of the analysed liability even more complex.
Zbigniew Pinkalski
Case law of general courts in cases concerning internet domains
This article contains a review and an analysis of the growing body of case law of general courts in cases concerning internet domains and infringements relating to their use. These problems are particular, because for many years in Poland there have been arbitration tribunals examining the issues of abusive registration and use of internet domains and in most cases the disputes concerning domains have been resolved without any involvement of general courts. Nevertheless, courts express their views in the area in question more and more often. For this reason this article is an attempt to assess the importance and weight of the case law of domain arbitration tribunals for general courts, which may receive an increasing number of cases involving internet domains. Moreover, in the existing judgments, general courts have tackled a few issues particular to the area of internet domains. This article focuses on their analysis and an assessment of the correctness of case law. Among these issues we should mention: doubts concerning the character of the right to an internet domain; the question whether it is possible to pursue a claim for the transfer of an internet domain registered for another entity; whether the use of a third party's trademark is in the internet address is automatically an infringement of the rights in this trade mark.
Sebastian Gajewski, Agnieszka Sztoldman
Assessment of legal interest and rejection of complaint about decision of the Polish Patent Office to invalidate an exclusive right
- commentary on decision of the Supreme Administrative Court of 21 April 2015 (II GSK 322/14) and judgment of the Provincial Administrative Court in Warsaw of 17 June 2013 (VI SA/Wa 2013/12)
This commentary concerns pronouncements of administrative courts concerning - directly or indirectly - two issues: firstly, the grounds for the Supreme Administrative Court rejecting a complaint about a defective decision of the Polish Patent Office to discontinue proceedings for invalidation of an exclusive right due to lack of legal interest and, secondly, the rules of evaluating the legal interest as grounds for an application for invalidation of an exclusive right. According to the authors, the practical importance of both the issues raised in the commented decision of the Supreme Administrative Court and the judgment which preceded it justify a more in-depth analysis of the standpoint of both courts and an attempt to confront their reasoning with the model of assessment of the issues in question, proposed by the authors. The authors do not agree with the view expressed in the decision, concerning the manner of assessing the grounds for rejection by the Supreme Administrative Court of a complaint about a defective decision of the Polish Patent Office, or the analysis, conducted by the Provincial Administrative Court, of legal interest as the grounds for invalidation of an exclusive right.
Anna Piszcz
How the UOKiK President fixes the amounts of fines for procedural infringements of the Act on Competition and Consumer Protection
- commentary on Supreme Court judgment of 27 October 2015 (III SK 3/15)
The commented judgment of the Supreme Court refers to the principles on whose basis the President of the UOKiK (Polish antimonopoly authority) fixes the amounts of fines for procedural infringements of the Act on Competition and Consumer Protection during antimonopoly proceedings. The Supreme Court made a comparison between these principles and the principles of fixing the amounts of fines for substantive infringements of this Act (infringements of the prohibition on competition-restricting practices). The Court answered, among other things, the question whether in the light of Art. 106(2)(2) read in conjunction with Art. 50(1) and in conjunction with Art. 1(1) and Art. 111 of the Act it is justified to compare the amount of fine imposed on an undertaking in antimonopoly proceedings for a substantive infringement with the amount of fine imposed on an undertaking for a formal (procedural) infringement committed in the same proceedings and whether the amount of the latter fine is somehow limited by the amount of the former one. The Court put particular emphasis on the importance of the principle of proportionality in fixing the amount of a fine.
Rafał Bernat
Taxation of sale of real estate in exchange for a member's shares
- commentary on a resolution of a panel of 7 Supreme Administrative Court of 16 November 2015 (I FPS 6/15)
The resolution of the Supreme Administrative Court was issued in a case involving taxation of the act of a company transferring the ownership of real estate to the assets of a member who, in exchange, transferred his shares in order to redeem them. For a few years, two opposite lines of case law appeared in the administrative justice. The Supreme Administrative court through this resolution is trying to standardize court interpretations of provisions on value added tax on transfers of non-cash equivalents to members deciding to redeem shares. According to the court it is supply of goods for consideration and should be liable to VAT. The commented resolution ended the discussion about the possibility of exemption from tax of the allocation of part of the company's assets to a member's assets with a simultaneous redemption of shares. However, applying a pro-fi scal interpretation of regulations on the supply of goods will affect not only the perception of taxation of voluntary redemption of shares, but can negatively impact the interests of the taxpayer (member) engaging in other asset-disposing acts between the company and himself.
Kinga Moras-Olaś
Tax exemption of boarding expenses of employees on business trips
- commentary on judgments of the Supreme Administrative Court of 11 September 2015 (II FSK 1516/13)
In the commented judgment the Supreme Administrative Court examined the question of personal income tax exemption of boarding expenses related to an employee's business trip. In this judgment the Supreme Administrative Court ruled that the tax exemption provided for in the Personal Income Tax Act should be subject to the statutory limits of daily allowance, even if the employee was provided free full board in place of the payment of the daily allowance. The aim of the paper is to evaluate the above-mentioned decision, in particular in cases when the employer regulates the cost of boarding in a different manner than the payment of a daily allowance to the employee
Grzegorz Borkowski
Medical confidentiality in tax proceedings
- decision of the quarter
The constitutionally guaranteed right to protection of privacy is subject to statutory limitations, which go further and further (Art. 47 read in conjunction with Art. 51(1) of the Polish Constitution). We should therefore appreciate the judgment of the Supreme Administrative Court of 4 March 2016 (II FSK 1452/14) questioning the legality of a narrowing defi nition of the notion of 'medical confidentiality'.
Redakcja
redaktor naczelny - Dr Marek Grzybowski
sekretarz redakcji - Anna Popławska
tel.: + 48 668 618 563
e-mail: anna.poplawska@wolterskluwer.com
Kontakt
Dział Publikacji Periodycznych
Wolters Kluwer Polska sp. z o.o.
ul. Przyokopowa 33
01-208 Warszawa
Dyrektor Działu Publikacji Periodycznych
Klaudia Szawłowska
e-mail: czasopisma@wolterskluwer.pl
www.czasopisma.wolterskluwer.pl
Infolinia
801 044 545
e-mail: prenumerata@wolterskluwer.pl
Obsługa klienta
tel: (22) 535 82 72
Biuro reklamy:
Agnieszka Kurek - tel. +48 728 313 461, agnieszka.kurek@wolterskluwer.com
Numery czasopisma
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 1/2024 [198]
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 4/2023 [197]
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 3/2023 [196]
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 2/2023 [195]
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 1/2023 [194]
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 1/2024 [198]
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 4/2023 [197]
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 3/2023 [196]
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 2/2023 [195]
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 1/2023 [194]
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 4/2022 [193]
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 3/2022 [192]
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 2/2022 [191]
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 1/2022 [190]
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 4/2021 [189]
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 3/2021 [188]
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 2/2021 [187]
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 1/2021 [186]
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 4/2020 (185)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 3/2020 (184)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 2/2020 (183)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 1/2020 (182)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 4/2019 (181)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 3/2019 (180)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 2/2019 (179)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 1/2019 (178)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 4/2018 (177)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 3/2018 (176)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 2/2018 (175)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 1/2018 (174)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 4/2017 (173)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 3/2017 (172)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 2/2017 (171)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach- Nr 1/2017 (170)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 4/2016 (169)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 3/2016 (168)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 2/2016 (167)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 1/2016 (166)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 4/2015 (165)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 3/2015 (164)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 2/2015 (163)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 1/2015 (162)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - 4/2014 (161)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 3/2014 (161)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 2/2014 (159)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 1/2014 (158)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 4/2013 (157)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 3/2013 (156)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 2/2013 (155)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 1/2013 (154)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 4/2012 (153)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 3/2012 (152)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 2/2012 (151)
Glosa - Prawo Gospodarcze w Orzeczeniach i Komentarzach - Nr 1/2012 (150)
Opinie
Wybierasz książkę w tradycyjnej wersji papierowej oraz e-booka w popularnych formatach*.
Twój e-book będzie dostępny również w bezpłatnej aplikacji Smarteca
Wybierasz e-book w popularnych formatach:
- - PDF - format dedykowany do czytania na urządzeniach z dużym ekranem np. na - komputerach PC, laptopach czy tabletach.
- - e-PUB - Format przyjazny do czytania na czytnikach i innych - urządzeniach mobilnych.
- - Mobi – E-booki w tym formacie możesz czytać m.in. na czytniku - Kindle.
Twój e-book będzie dostępny również w bezpłatnej aplikacji Smarteca
Wybierasz książkę w tradycyjnej wersji papierowej
*Informacje o dostępnym formacie znajdziesz na karcie produktu przy wyborze wersji e-book.
E-booki zakupione w księgarni profinfo.pl oznaczone są w sposób trwały znakiem wodnym (watermarkiem).