Jan Piotr Pruszyński (1941–2008) – prof. dr hab. nauk prawnych, znawca prawa ochrony zabytków, dziedzictwa kultury oraz organizacji nauki. Długoletni pracownik Instytutu Nauk Prawnych PAN, bibliofil, kolekcjoner starych gramofonów. Członek Rady Naukowej PP Pracowni Konserwacji Zabytków, Rady Ochrony Zabytków przy Ministrze Kultury i Sztuki, współpracownik Biura Pełnomocnika Rządu ds. Polskiego Dziedzictwa Kulturalnego za Granicą. Sprawozdawca generalny konferencji UNESCO poświęconej zwrotowi dzieł sztuki, ekspert delegacji rządowej na konferencję poświęconą przyjęciu konwencji UNIDROIT dotyczącej skradzionych lub nielegalnie wywiezionych dóbr kultury. Autor niemal 400 publikacji, w tym pierwszych prac prawniczych w całości poświęconych zagadnieniom ochrony zabytków: Prawna ochrona zabytków architektury w Polsce (1977), Ochrona zabytków w Polsce. Geneza, organizacja, prawo (1989), komentowanego zbioru przepisów Ochrona prawna zabytków w RFN (1992), a także Stopnie naukowe. Studium z prawa administracyjnego (1984), zbioru Dla dobra Rzeczypospolitej. Antologia polskiej myśli państwowej (1997), Dziedzictwo kultury Polski, jego straty i ochrona prawna (t. 1–2, 2001) i licznych studiów i artykułów w krajowych i zagranicznych czasopismach naukowych, ekspertyz i projektów.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” i medalem „Za zasługi dla kultury w Wojsku Polskim”.
