Jest to książka o życiu Bronisławy Wilimowskiej (1906–2004), WIELKIEJ ARTYSTKI MALARKI współczesnego malarstwa XX wieku, którego była istotną i ważną częścią. Jest zbeletryzowaną opowieścią o Jej gruzińsko-polskim pochodzeniu, dzieciństwie i latach młodzieńczych spędzonych w Petersburgu i Paryżu, a następnie w Polsce, którą uważała za swoją JEDYNĄ Ojczyznę. Koniec swego życia spędziła w Rzymie pod opieką siostry i szwagra. Książka jest też opowieścią o bliższej i dalszej rodzinie Artystki, Jej podróżach i działalności społecznej, a przede wszystkim o wystawach w kraju i zagranicą, jak i udziale w Powstaniu Warszawskim oraz odbudowie Polski po okupacji niemieckiej i drugiej wojnie światowej aż do obecnych przemian. Prezentuje jednocześnie dokonania artystyczne poprzez liczne przede wszystkim pejzaże, kwiaty, tematykę powstańczą i wojenną oraz portrety i obrazy dokumentujące powojenną odbudowę Warszawy i Polski, utrwaloną na setkach płócien, barwnych akwarelach i czarno-białych rysunkach. Karol Czejarek