Sergio Cotta (1920–2007), bohater włoskiego ruchu oporu w okresie II wojny światowej, wykładowca w uniwersytecie La Sapienza w Rzymie, którego zainteresowania naukowe dotyczyły filozofii prawa, filozofii polityki oraz historii myśli politycznej, był jedną z głównych postaci włoskiego życia intelektualnego drugiej połowy XX wieku. W swej pracy badawczej podjął rozważania na temat prawa naturalnego, proponując zupełnie nową koncepcję prawa jako fenomenu ściśle związanego z ludzką egzystencją, ukierunkowanego na tworzenie relacji z innymi w obrębie danej wspólnoty w celu realizacji dobra wspólnego. Do jego najbardziej znanych dzieł należą: "Prospettive di filosofia del diritto" (1974), "Giustificazione e obbligatorietà delle norme" (1981), "Il diritto nell’esistenza. Linee di ontofenomenologia giuridica" (1985). "Prawo pozytywne i prawo naturalne", publikowane w niniejszym opracowaniu, stanowi zmodyfikowaną wersję referatu wygłoszonego przez Cottę w 1979 roku na IX Światowym Kongresie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej w Bazylei. Cotta spogląda na złożone związki prawa naturalnego z prawem pozytywnym w oryginalny sposób, poszukując między tymi dwiema pozornie sprzecznymi koncepcjami harmonii i ciągłości.