Ludwik Węgierski, nazywany na Węgrzech Ludwikiem Wielkiem, był synem króla Węgier Karola Roberta i Elżbiety Łokietkówny, córki Władysława Łokietka i siostry Kazimierza Wielkiego. Autor przedstawia losy władcy i problemy, z jakimi się musiał mierzyć jako król Węgier, a później Polski, na tle wydarzeń dziejących się w obu tych krajach oraz w królestwie neapolitańskim. W części poświęconej panowaniu Ludwika Węgierskiego na Węgrzech czytelnik może przeczytać m.in. o próbach odzyskania andegaweńskiego dziedzictwa neapolitańskiego. W rozdziałach poświęconych Polsce autor pisze o rządach regentki Elżbiety Łokietkówny, a następnie Władysława Opolczyka i zespołu wielkorządców. Książka Stanisława A. Sroki nakreśla, dlaczego król Ludwik na Węgrzech został nazwany Wielkim, podczas gdy w Polsce pozostawił po sobie nie najlepsze wspomnienia.Stanisław A. Sroka (ur. 1966) – historyk mediewista, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Specjalizuje się w dziejach Europy późnośredniowiecznej, zwłaszcza w historii Węgier i stosunków polsko-węgierskich. Odrębnym polem jego zainteresowań naukowych są peregrynacje polskich studentów do Italii, w szczególności do Bolonii, w późnym średniowieczu i u progu ery nowożytnej. Autor m.in. Z dziejów stosunków polsko-węgierskich w późnym średniowieczu. Szkice (1995), Historia Węgier do 1526 roku w zarysie (2000), Jadwiga Zapolya. Piastówna śląska na Węgrzech w dobie Jagiellonów (2005), Janosik. Prawdziwa historia karpackiego zbója (2009), Itinerarium króla Władysława III 1434–1444 (2017, wraz z Wiolettą Zawitkowską). Wydał też Dokumenty polskie z archiwów dawnego Królestwa Węgier, t. I–VI, Kraków 1998–2019.