Książka stanowi pogłębioną analizę doświadczeń migracyjnych polskich migrantów tymczasowych w Szwajcarii, ujmując migrację jako złożone, wielowymiarowe doświadczenie zakorzenione w czasie, przestrzeni i mobilności. Autorka, łącząc perspektywę badań jakościowych z podejściem interdyscyplinarnym, bada, w jaki sposób migranci konstruują znaczenia związane z życiem „pomiędzy” – pomiędzy miejscami, tożsamościami i formami przynależności. Oparta na orientacji fenomenologiczno-hermeneutycznej i podejściu narracyjnym analiza wykorzystuje zarówno wywiady narracyjne z polskimi migrantami tymczasowymi w Szwajcarii, jak i autoetnograficzne refleksje autorki z okresu własnej migracji. Takie połączenie pozwala uchwycić procesualny i dynamiczny charakter migracji, przedstawiony dodatkowo w świetle teorii trajektorii i biograficznych procesów chaosu Gerharda Riemanna i Fritza Schützego. W książce podjęto refleksję nad kategoriami miejsca, czasu, przestrzeni, tożsamości, mobilności i pamięci, wykorzystując m.in. pojęcia nie-miejsca, heterotopii, atopii, domu i nie-domu oraz współczesnego nomadyzmu. Autorka pokazuje, jak migracja tymczasowa wpływa na rekonfigurację doświadczenia osobistego i społecznego oraz jak kształtuje sposobność do redefinicji siebie w kontekście życia transnarodowego. Publikacja oferuje zarówno analityczny, jak i głęboko refleksyjny wgląd w doświadczenia migracyjne, ukazując je jako procesy negocjowania przestrzeni, sensów i znaczeń w procesie konstruowania tożsamości. Książka jest ważnym głosem w badaniach nad mobilnością, autoetnografią i pedagogiką miejsca, dostarczając wielowymiarowego obrazu współczesnych migracji tymczasowych proponując Czytelnikowi wrażliwy, a zarazem analityczny i intymny wgląd w migrancki wymiar codzienności. Monografia stanowi wielowymiarowy portret migracji tymczasowej – ukazujący ją jako doświadczenie osobiste, społeczne i egzystencjalne.