Medycyna narracyjna stroni od konwencjonalnych modeli „relacji lekarz-pacjent”, zaś w zamian zaprasza do fascynującej eksploracji dynamiki spotkania. Przypomina, że dopiero wtedy, gdy pozwolimy sobie na wyjście poza schematy wynikające z asekuracyjnych strategii współistnienia z innymi i przyzwyczajeń faworyzujących pozostawanie w strefie komfortu zyskujemy szansę na autentyczne doświadczenie kontaktu w szerokim spektrum jego uwarunkowań, powiązań, znaczeń, uczuć, niejednoznaczności czy ukrytych obaw i potrzeb. To zorientowanie pozwala klinicystom znacznie łatwiej praktykować medycynę z poczuciem adekwatności i z większym zaangażowaniem w stosunku do podstawowych celów zawodu.Mateusz K. Potoniec, Hubert Syzdek (fragment wstępu do wydania polskiego)Medycyna narracyjna. Teoria i praktyka zapewnia usystematyzowaną prezentację metod dydaktycznych humanistyki medycznej i klarownie przedstawia właściwe jej idee czytelnikom niezaznajomionym dotychczas z obszarem medycyny narracyjnej, jak również tym, którzy chcą w sposób bardziej zniuansowany zagłębić się w koncepcje narracyjnego podejścia. Jako całość książka ta podsuwa wiele intrygujących punktów zaczepienia, dzięki którym czytelnicy mogą podjąć refleksję nad tym, jak uważność na dialogiczne i narracyjne wymiary kontaktu może udoskonalać opiekę zdrowotną. Autorzy przekonująco wskazują na ciągłą potrzebę, aby osoby, które z racji wykonywanego zawodu podejmują się nawiązywania klinicznego kontaktu stale poszukiwały nowych sposobów włączania narracyjnych koncepcji do swojej pracy. Książka ta jest odzwierciedleniem interdyscyplinarnego wysiłku mającego na celu wyjaśnienie rozległych i złożonych powiązań między humanistyką a medycyną, który dynamicznie rozwija się na przestrzeni ostatnich dekad. Medycyna narracyjna. Teoria i praktyka stanie się zapewne pozycją obowiązkową w bibliotekach klinicystów zaangażowanych w doskonalenie opieki, którą świadczą swoim pacjentom.prof. Małgorzata J.M. Nowaczyk, MD, MFA (fragment recenzji)