[...] Wszystkie przedstawione nakrycia głowy są oryginalne. Każdorazowo, w miarę możliwości, starałem się dotrzeć do danych o ich pierwotnych użytkownikach, co w niektórych przypadkach pozwoliło pozbawić je bezimiennego charakteru. Niestety, nie zawsze było to możliwe. Mam nadzieję, że niniejsza publikacja jeszcze bardziej zwiększy już i tak spore zainteresowanie umundurowaniem polskiego desantu. Uważam za powód do dumy, iż te nakrycia głowy, których używał polski żołnierz, cieszą się niesłabnącym zainteresowaniem nie tylko krajowych, ale i zagranicznych kolekcjonerów. Cennych wskazówek w zakresie umundurowania Dywizji w początkowym okresie jej istnienia udzielił mi ppłk w st. spocz. Wit Gonta – były szef służby spadochronowej 16. Batalionu Powietrznodesantowego w Krakowie. Opracowanie nie ma na celu wyrażania jakichkolwiek poglądów, tez oraz zapatrywań o charakterze politycznym. W żaden sposób nie jest jego przedmiotem ocena ustroju sprzed 1990 r., ani też przedstawianie opinii na temat ekip rządzących po tym okresie. Przedmiotowa praca wynika z moich wieloletnich zainteresowań barwą Wojska Polskiego. Starałem się w niej przedstawić nadto wyniki długotrwałych, bezpośrednich obserwacji umundurowania żołnierzy 6. Brygady Powietrznodesantowej (6. Brygady Desantowo-Szturmowej). Warto zaznaczyć, że w przypadku Dowództwa Brygady, jak i innych żołnierzy pełniących służbę w strukturach tego związku taktycznego oraz pracowników cywilnych sekcji wychowawczych spotkałem się z życzliwym i pomocnym podejściem do tematu. Dzięki temu możliwa była analiza zdjęć archiwalnych z zasobów Sztabu Brygady, jak również 6. Batalionu Logistycznego w Krakowie, 6. Batalionu Dowodzenia w Krakowie, 6. Batalionu Powietrznodesantowego w Gliwicach i 16. Batalionu Powietrznodesantowego w Krakowie. Nie mniej pomocne były informacje przekazane od żołnierzy sekcji wychowawczych jednostek wojskowych wchodzących w skład 25. Brygady Kawalerii Powietrznej w Tomaszowie Mazowieckim.Bardzo przydatne, jeśli chodzi o zagadnienia współczesne, okazały się informacje przekazane przez ofi cerów Dowództwa 6. Brygady Powietrznodesantowej: kpt. Bartosza Januszewskiego i kpt. Piotra Wojnarowskiego, a także przez pracownika sekcji wychowawczej – st. chor. szt. rez. Jacka Dziedzica. Dostarczyło to cennych informacji na temat wyglądu i faktycznych zasad noszenia beretów, czapek i hełmów na przestrzeni lat. Najbogatszy materiał badawczy stanowiły kroniki 16. Batalionu Powietrznodesantowego w Krakowie i 6. Batalionu Dowodzenia w Krakowie. Ciekawe wnioski nasunęły się w wyniku analizy porównawczej pomiędzy przepisami ubiorczymi a stanem faktycznym ustalonym na podstawie zdjęć archiwalnych oraz zachowanych eksponatów.- Od Autora (fragment)