Niniejsza monografia to pierwsze polskie bezpośrednie tłumaczenie przednowoczesnego indyjskiego tekstu tantrycznego z języka innego niż sanskryt, opatrzone komentarzem i obszernym wprowadzeniem. Przekład fragmentów XVIII-wiecznego manuskryptu zabiera czytelnika w niezwykły i tajemniczy świat średniowiecznych bengalskich tantryków, słynących ze swojej ezoterycznej literatury i erotycznych rytuałów. Książka jest wyjątkowa w piśmiennictwie polskim i literaturze światowej, gdyż skupia się na słabo poznanym korpusie literatury sahadźija. Badania autora nad Nigūḍhārthaprakāśāvalī (NPV) pozwalają lepiej zrozumieć rytualne aspekty wisznuizmu sahadźija i jego historyczny rozwój oraz specyfikę tantry wschodnioindyjskiej, odrębnej od sanskryckiej. Zawarty w tym tomie przekład napisany jest jasnym językiem – jak na opis ezoterycznych czy wręcz tajemnych praktyk. Robert Czyżykowski eksponuje duchowy, wspólnotowy i religijnie wyrafinowany wymiar jednej z rozlicznych hinduskich tradycji tantrycznych. Opracowanie to może stanowić swoisty przewodnik po rytualnej wizualizacji przedstawionej szczegółowo w NPV. Ten wyjątkowy na tle obszernej literatury sahadźija tekst odzwierciedla problem niejednorodności całego nurtu synkretycznych tradycji wisznuickiego bhakti rozwijanych w Bengalu. Wprowadza czytelnika w mistyczny świat ciała, wyjaśnia sens wykorzystania erotyki i konkretnych seksualnych technik, akcentując przezwyciężenie dualizmu oraz odkrycie wewnętrznego cielesnego pejzażu, wizualizowanego jako sieć arterii, krętych rzek, stawów, komnat, bram, miast i twierdzy. Celem nadrzędnym owych rytualnych praktyk jest wyrugowanie „kapryśnej żądzy i osiągnięcie stanu jedności”, między innymi przez akt seksualny. Z recenzji dr hab. Marzenny Jakubczak, prof. UJ Robert Czyżykowski– adiunkt w Zakładzie Historii Religii Instytutu Religioznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego; religioznawca, specjalista w zakresie religii Indii. Jego zainteresowania naukowe obejmują religie Bengalu, hinduizm, wisznuizm, tantrę i jogę. Prowadził badania w Indiach, a w ostatnich latach zajmował się średniobengalskimi manuskryptami tradycji sahadźija. Opublikował dwie monografie: Droga do doskonałości w tradycji Ćajtanji (Kraków 2004), Ciało mistyczne i fizyczne w wisznuizmie sahadźija (Kraków 2013), a także wiele artykułów w języku polskim i angielskim. Koordynator i uczestnik krajowych i międzynarodowych projektów badawczych. Prowadził wykłady gościnne, między innymi w Wiedniu, Oxfordzie, Kalkucie i Wilnie.