Krytyk sztuki, historyk, wykładowca i prezenter radiowy James Hall zagłębia się w historię autoportretu. Koncentrując się na takich artystach jak Dürer, Gentileschi, Van Gogh i Kahlo, pisze z wielką świeżością i energią o tej niezmiennie popularnej, ludzkiej i często osobliwej formie sztuki. W naszej epoce publicznych zwierzeń autoportret stał się czołowym gatunkiem sztuki wizualnej, o czym świadczy nieprzebrane bogactwo współczesnych autoportretów. Coraz więcej ludzi przejawia silniejsze niż kiedykolwiek wcześniej zainteresowanie tą formą sztuki. Autoportrety wyszły poza mury kościołów, pałaców, pracowni malarskich, uczelni artystycznych i galerii, opuściły cokoły pomników i ramy obrazów. Dziś autoportrety fotograficzne i filmowe zalewają internet, a wykonane smartfonami selfie są wszechobecne. Panuje przekonanie (a zarazem nadzieja), że autoportret pozwala nam zajrzeć w głąb duszy osoby, którą przedstawia, i w ten sposób pomaga przezwyciężyć poczucie alienacji i anonimowości, doświadczane przez tak wielu członków współczesnych społeczeństw zurbanizowanych. James Hall jest historykiem sztuki, krytykiem, wykładowcą i dziennikarzem. Wcześniej był naczelnym krytykiem sztuki w „Sunday Correspondent” i w „Guardianie”. Obecnie pracuje jako badacz i wykładowca historii i teorii sztuki w Winchester School of Art na Uniwersytecie w Southampton oraz współpracuje z takimi czasopismami, jak „The Art Newspaper”, „Literary Review”, „The Burlington Magazine” i „The Times Literary Supplement”. Do książek jego autorstwa należą The Sinister Side: How Left–Right Symbolism Shaped Western Art (2008), The Self-Portrait: A Cultural History (2014) oraz The Artist’s Studio: A Cultural History (2022). „The Times” uznał tę ostatnią za jedną z najlepszych książek o sztuce roku 2022.