„Pod wiatr i inne przygody. Cztery pory toku z widokiem na Olivia Star” to zbiór opowiadań pisanych na gorąco w trakcie wydarzeń. Prawie wszystkie były publikowane przez ostatnie 3-4 lata na LinkedIn w skróconej formie, osiągając średnio kilkanaście tysięcy zasięgu każde, czyli teoretycznie tyluż czytelników. 12 z 52 opowiadań to ZIMA – zatem odśnieżamy jacht, przebijamy się przez lód w marinie lub banalnie sztormujemy. Ponieważ na Zatoce jesteśmy tylko my, to Straż Graniczna nie ma kogo jeszcze skontrolować, zatem huzia do abordażu! Na nas oczywiście. Następnie 6 opowiadań wiosennych w rozdziale pod zaskakującym tytułem WIOSNA, 8 opowiadań z LATA i 5 z rozdziału JESIEŃ. Autor twórczo propaguje gastrosailing, czyli żeglarskie wyprawy do konkretnej potrawy, jego zdaniem wybitnej. Jeszcze bardziej osobisty jest rozdział KIM JESTEM - to 8 opowiadań i życie z Młodszym, Starszym i resztą. Autor koniecznie chce się pochwalić, że jedno z opowiadań o życiu z Młodszym osiągnęło 150 tys. zasięgu, czyli niby tyluż czytelników. Trzeba zwrócić jednak uwagę, że najlepszą częścią tego tekstu jest wiersz, napisany przez nie w pełni sprawnego Młodszego, marzącego o zdrowiu i nowym początku. Podobno ten wiersz doczekał się adaptacji na piosenkę i kilku interesujących analiz. Koniec wieńczy dzieło, czyli rozdział POLSKA, KTÓREJ NIE ZNACIE – to 13 opowiadań, które można nazwać podróżniczymi. Najpierw Gdańsk i Trójmiasto opisane z lotu ptaka, któraż to perspektywa jest od kilku lat dostępna publicznie z otwartego dla wszystkich szczytu Olivia Star. Potem kolejne mało znane perspektywy i zakamarki, czyli Gdańsk jako średniowieczny port albo dziwadła z Dworu Artusa. Stopniowo perspektywa się poszerza, najpierw złote lub groźne Kaszuby za górami i lasami (choć te góry i lasy zaczynają się w środku miasta). Za nimi coraz mniej znane perły lokalnej Polski – emocjonalnie opisane Wejherowo, Puck, Lidzbark, a nawet Świnoujście i Kadyny.  Wartka akcja, lekkie pióro i potoczysty język były i są bardzo doceniane przez tysiące czytelników na LinkedIn, jest więc duża szansa, że Tobie się też spodoba. Maciej Kotarski – od ponad 40 lat żegluje po jeziorach, kanałach, morzach i oceanie (Zatoka Gdańska jest częścią oceanu światowego, więc się liczy). To z przymusu wybitny żeglarz podwórkowy i znawca toru podejściowego do Jastarni. Z przymusu – bo życie rodzinne autora wymaga koncentracji na krótszych trasach, a ograniczeniom życia z Młodszym poświęcone jest kilka opowiadań, w tym najpopularniejsze ever. Najpopularniejsze – ponieważ opowiadania składające się na książkę były publikowane na LinkedIn, gdzie autor jest rozpoznawalnym twórcą – tak przynajmniej sam uważa.  Człowiek miotany przez rzeczywistość w różne przymusy, do czego stara się twórczo adaptować. Od pandemii z przymusu żeglarz zimowy – bo nie można było wyjechać na narty. Intensywnie mieszając pracę z pasją stał się bardzo mniejszościowym współwłaścicielem pięknego, szybkiego, dużego i niegroźnie awaryjnego jachtu. Dzięki temu nawet wypłynięcie z mariny w Sopocie może stać się inspirującym wyzwaniem, pod warunkiem, że zgubi się śrubę napędową. Gdy dzieje się to w zimie, a najlepiej w śnieżycy, banalne trasy stają się scenerią godną bohaterów przygodowych książek z młodości. Największe dokonania Macieja Kotarskiego to niewątpliwie Żona (31 lat razem), 2 Synów, jeden z najmniej bystrych psów na świecie, a biznesowo jest współtwórcą największego centrum biurowego w tej części Europy – Olivia Centre. To w Olivii razem z Mateuszem Kusznierewiczem i kolegami stworzyli Olivia Yacht Club, w ramach którego dzieje się wiele opowiadań, opisanych w książce.