Powieść Tygiel autorstwa Krystyny Jarockiej, to dzieło nietuzinkowe. Autorka mierzy się z niezwykle trudnym tematem życia codziennego kobiety -nauczycielki w małej, wiejskiej miejscowości w okresie wczesnego PRL. Skąd się tam wzięła bohaterka powieści? Otóż otrzymuje ona tzw. nakaz pracy, a w zasadzie przymus pracy, wprowadzany przez władzę komunistyczną Polski Ludowej. Głównym jego celem było zwiększenie rozwoju gospodarczego kraju, zlikwidowanie bezrobocia oraz zwiększenie poparcia dla władzy, a przede wszystkim likwidacja klas społecznych oraz gwar ludowych, a także wyeliminowanie języków mniejszości. Bezczelność komunistów zmuszających ludzi do takiej pracy w swojej argumentacji powoływała się na list Św. Pawła do Tesaloniczan: „Albowiem gdy byliśmy u was, nakazywaliśmy wam tak: Kto nie chce pracować, niech też nie je!. Kto nie pracuje, ten nie je”.Ta zasada była niejako drugim nakazem w „kodeksie moralnym budowniczych komunizmu”. Bohaterka powieści, młoda nauczycielka, dostaje przydział pracy do szkoły powszechnej w niedużej miejscowości tuż przy niemieckiej granicy. Kobieta musi znaleźć sposób, aby przekonać do siebie tę zamkniętą w sobie społeczność. Musi odnaleźć się w nowej rzeczywistości, tak odmiennej od tej, w której żyła dotychczas. To osoba wykształconą, pochodząca z innego świata. Nie jest przygotowana do życia w surowym wiejskim otoczeniu, pełnym nieufności, intryg, zawiści i zła, gdzie ludzie nie spoufalają się tak łatwo z „nowymi”. Od samego przyjazdu bohaterka spotyka się z niechęcią i nieufnością, nie tylko ze strony mieszkańców wsi, ale także kierownika szkoły. Borykając się z trudami codzienności nie poddaje się i próbuje nawiązywać dobre relacje towarzyskie z rówieśnikami z okolicznych miast. Tygiel jest niejako własnym spojrzeniem autorki, a nawet kontynuacją tematów poruszanych w utworze Edwarda Redlińskiego Konopielka czy Siłaczka Stefana Żeromskiego. Powieść Krystyny Jarockiej w żadnej mierze nie jest naśladownictwem, wręcz przeciwnie. W sposób świadomy, ze swadą językową, opisuje pracę bohaterki na tle uwarunkowań tamtego trudnego okresu głębokiej komuny PRL-u. Konkluzją zachęcającą do przeczytania tej niezwykle ciekawej książki niech będzie fragment książki: „Czy w tym tyglu, jakim jest życie – z jego brudem, ckliwością, niewiarą, szaleństwem i szarzyzną, gdzie cnoty obrastają szlamem przywar, a wady nie przekreślają ideałów, gdzie każdy czysty nurt ma swój kanał ścieków – czy w tym tyglu ona jedna ma ocalać swoją uczciwość?...”Zapraszam do lektury!O Autorce: Krystyna Jarocka mieszka w Żarach. Ukończyła filologię polską i literatura zawsze była jej pasją. Brała udział w konkursach literackich - III nagroda za powieść “Wędrowne ptaki”, wydaną w zbiorze “ Z tamtej strony drogi” (Wyd. Spółdzielcze w 1989 r.), II nagroda za “Oazę” w Międzyuczelnianym Ogólnopolskim Konkursie na Utwór Literacki w 1987 r. i nagrody w licznych konkursach poetyckich i literackich organizowanych lokalnie. W 2018 r. wydała powieść “Tygiel”, której treść poprawioną i uzupełnioną macie Państwo przed sobą. Autorka wydała także przez WFW powieść „Sprzężenie zwrotne”( Wyd. BORGIS); „Kocie szlaki” - zbiór opowiadań obrazujących życie w PRL drobnych rolników i nie tylko oraz powieść „Wędrowne ptaki” z okresu tworzącego się życia po wojnie na Ziemiach Zachodnich. Publikowała też drobne opowiadania w gazetach o profilu literackim i społecznym. Niektóre z nich znalazły się w wydanym zbiorze „Czarne i złote”.