Klasyczna nowela grozy Edgara Allana Poego w niezrównanym przekładzie Bolesława Leśmiana. Bezimienny narrator przybywa do posępnej siedziby Usherów, gdzie dawna przyjaźń z Roderickiem przeradza się w świadectwo choroby, obłędu i rozpadu. Dom, co „patrzy oczyma okien”, zdaje się oddychać, a cień muzyki i ciszy zgęszcza mrok korytarzy. W tej przestrzeni kruchej jak porcelana drga tajemnica lady Magdaleny i dziedzictwa rodu, które więzi swoich mieszkańców niczym echo. Poe buduje hipnotyczną atmosferę, w której każdy dźwięk może być omenem, a każdy rys – przepowiednią końca. To opowieść o mocy wyobraźni, która czyni z domu organizm, a z dziedzictwa — klątwę. Nie ma tu tanich strachów — jest osuwanie w noc, pytanie, czy domy i nazwiska umierają razem. Dla miłośników gotyku i subtelnego horroru.