Ustawa o jakości w opiece zdrowotnej i bezpieczeństwie pacjenta wprowadziła szereg obowiązków dla placówek POZ finansowanych ze środków publicznych. Choć akredytacja nie jest obowiązkowa, stanowi wyznacznik wysokiej jakości świadczeń i może mieć realny wpływ na kontraktowanie usług z NFZ. Tym samym staje się kluczowym elementem zarządzania każdą jednostką medyczną.

Publikacja szczegółowo omawia warunki konieczne do spełnienia standardów akredytacyjnych, dzieląc je na obszary kluczowe dla funkcjonowania POZ:

• Opieka nad pacjentem – dostępność świadczeń pielęgniarki i położnej, szczepienia obowiązkowe i zalecane, profilaktyka chorób cywilizacyjnych, organizacja rejestracji pacjentów i teleporad.
• Kompleksowość opieki – opieka nad pacjentami przewlekle chorymi, szybkie testy diagnostyczne, opieka koordynowana, współpraca ze szpitalami, wiarygodność badań laboratoryjnych.
• Prawa i obowiązki pacjenta – dostęp do dokumentacji, udział w podejmowaniu decyzji, poszanowanie praw pacjenta, uwzględnianie uwag i skarg.
• Poprawa jakości – samoocena, badanie opinii pacjentów, szkolenia personelu, programy ciągłej poprawy jakości.
• Bezpieczeństwo opieki – szkolenia z pierwszej pomocy, procedury w stanach zagrożenia życia, racjonalne stosowanie leków, polityka bezpieczeństwa pacjenta.
• Informacja medyczna – bezpieczeństwo systemów informatycznych, kompletność i integralność dokumentacji medycznej.
• Jakość zarządzania – kwalifikacje i obowiązki personelu, infrastruktura placówki, dostępność dla osób z niepełnosprawnościami, polityka przeciwpożarowa i gospodarka odpadami.

Treść książki została zbudowana w sposób maksymalnie praktyczny. Opis każdego standardu zawiera:

• cel jego wprowadzenia,
• wskazanie, czy jest obligatoryjny,
• informację o kamieniach milowych,
• określenie wagi standardu i jego ocenę,
• elementy konieczne do uzyskania pełnego spełnienia standardu.

Dodatkowo pod każdym standardem znajduje się część Q&A (pytania i odpowiedzi), które rozwiewają najczęstsze wątpliwości i wskazują praktyczne sposoby wdrożenia standardów w jednostkach medycznych. Można tam znaleźć odpowiedzi m.in. na poniższe pytania:

• Jakie dokumenty mogą pomóc w skutecznym monitorowaniu stosowania antybiotyków w jednostce POZ?
• Co powinna zawierać procedura dotycząca szczepień zalecanych dla dorosłych?
• Jak często jednostka powinna oceniać realizację programu ChUK?
• Czy podmiot leczniczy, który zgłasza do akredytacji kilka zakładów leczniczych, realizujących świadczenia POZ, powinien przedstawić dane zbiorcze na podmiot, czy na każdy zakład odrębnie?
• Czy przychodnia musi opracowywać kryteria odmów, jeśli nie odmawia wizyt domowych i realizuje wszystkie zgłoszenia?
• Czy ocena za pomocą skali VES musi być przeprowadzana przez personel medyczny?
• Jakie są obowiązki personelu wobec pacjenta, który odmawia przyjęcia informacji o swoim stanie zdrowia?
• Czy wystarczy, że prawa pacjenta są zapisane w regulaminie organizacyjnym jednostki?
• Czy podmiot może zakupić i umieścić w widocznych miejscach gotowe algorytmy postępowania w stanach zagrożenia życia?
• Czy w jednostce, w której nie są przyjmowane dzieci (nie ma deklaracji zbieranych na dzieci) konieczne jest posiadanie rurek ustno-gardłowych i worków AMBU dla dzieci?
• Kto odpowiada za analizę i monitorowanie zdarzeń niepożądanych w POZ?
• Czy wymagane jest dokumentowanie zasad postępowania w sytuacjach krytycznych dotyczących danych medycznych?
• Czy brak wpisu o badaniu fizykalnym w poradzie osobistej jest błędem?
• Czy POZ zatrudniający 5 pielęgniarek powinien posiadać 5 neseserów pielęgniarskich?

Publikacja przeznaczona jest dla publicznych i niepublicznych podmiotów leczniczych, które dzięki akredytacji zyskują wymierne korzyści finansowe, a także dla pracowników NFZ, sędziów, adwokatów i radców prawnych.