Książka jest pierwszą w historii polskiej archeologii syntezą dziejów „czarnej metalurgii”, która uwzględnia aktualny stan badań nad tą problematyką na obszarze całego kraju. Wypełnia tym samym istniejącą lukę w literaturze przedmiotu w zakresie znajomości jednej z najważniejszych dziedzin gospodarki do których zalicza się produkcję żelaza. Jej główną zaletą jest niestandardowe ujęcie problematyki pradziejowego hutnictwa, wolne od balastu specjalistycznej wiedzy chemicznej i technicznej, która została przełożona na język zrozumiały dla humanisty. Jest to w zasadzie jedyne tego typu opracowanie w polskiej literaturze archeologicznej. Odniesienie się do szerokiego kontekstu kulturowego i środowiskowego, czyni z niej opracowanie o charakterze nie tylko archeologicznym, ale także historycznym i przyrodniczym. Publikacja adresowana jest do szerokiego grona odbiorców. Poza środowiskiem archeologicznym, dla którego będzie to podstawowe opracowanie w zakresie badań archeometalurgicznych, praca zainteresuje na pewno historyków i przedstawicieli nauk przyrodniczych – tych ostatnich, ze względu na liczne odniesienia do wpływu gospodarki pradziejowej na środowisko.Choć jest to opracowanie naukowe, to problemowe i szerokie ujęcie tematu, obrazowy i wartki język narracji sprawi, że będzie ono również atrakcyjne dla tzw. szerokiego odbiorcy, dla którego problematyka starożytnej metalurgii jest bardzo słabo znana. Książka ukazuje bowiem wyjątkowe zjawisko techniczne i kulturowe, które stawia nasze ziemie w wśród największych wytwórców żelaza w tej części Europy w starożytności. Ta wyjątkowa pozycja wydawnicza pokazuje jak ważnym elementem rozwoju cywilizacyjnego ludzkości był postęp techniczny i że nie jest on tylko udziałem współczesnego człowieka.