Monografia poświęcona jest rozprzestrzenianiu się grup nazw miejscowych na Kurpiach Zielonych z perspektywy teorii dyfuzji innowacji. Autorka ustaliła etymologię niemal 200 ojkonimów i przeprowadziła ich klasyfikację semantyczno-etymologiczną, wyodrębniając pięć grup nazw: dzierżawcze, rodowe, relacyjne, topograficzne i kulturowe. Uwzględnienie kontekstu historycznego, kulturowego i geograficznego pozwoliło na identyfikację kierunków dyfuzji grup nazw miejscowych oraz typów procesu dyfuzji: ciągłej, ekspansywnej i relokacyjnej. Zastosowane podejście wzbogaca dotychczasową wiedzę o unikalną perspektywę łączącą geografię, język i historię regionu etnograficznego Kurpie Zielone.