Kanon literatury jidysz – jeden z najważniejszych zachowanych tekstów napisanych przez żydowską kobietę w epoce nowożytnej. Glikl (znana jako Glikl z Hameln) żyła w I Rzeszy Niemieckiej na przełomie XVII i XVIII wieku. Większość życia spędziła w Hamburgu, lecz jako bogata kupcowa i matka dwanaściorga dzieci podróżowała po całym cesarstwie w sprawach rodzinnych i handlowych. Wspomnienia zaczęła spisywać w 1691 roku, po śmierci swojego pierwszego, ukochanego męża, gdy nie mogła uporać się ze stratą. Pamiętniki to bardzo żywy obraz życia codziennego w Niemczech na tle zdarzeń przekształcających ówczesną Europę. Glikl opowiada o narodzinach swoich dzieci, weselach, pogrzebach, sprawach handlowych, pisze o wojnach, piratach, epidemiach czy wreszcie o nadziejach, jakie ożyły w narodzie żydowskim wraz z pojawieniem się Sabataja Cwiego. Dzięki wyrazistości opisu oraz barwności języka łatwo można zapomnieć o dystansie ponad trzystu lat dzielącym nas od autorki. Tekst zyskał popularność na początku XX wieku między innymi dzięki przekładowi na język niemiecki Berthy Pappenheim – żydowskiej działaczki feministycznej i potomkini Glikl.