W książce dokonano analizy skargi nadzwyczajnej jako środka kontroli konstytucyjności sądowego stosowania prawa oraz podjęto próbę udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy stanowi ona alternatywne rozwiązanie dla skargi konstytucyjnej o szerokim zakresie przedmiotowym. Określono stopień realizacji przez skargę nadzwyczajną jej podstawowych funkcji ustrojowych oraz wskazano, która z nich ma charakter przeważający w konstrukcji tego środka prawnego. Oceniono także konsekwencje, jakie wywołało wprowadzenie tej instytucji prawnej do polskiego porządku prawnego, w szczególności określenie jej wpływu na zastany model kontroli konstytucyjności prawa.

W opracowaniu omówiono m.in. takie zagadnienia, jak:
- pojęcia kontroli konstytucyjności państwa i sądowego stosowania prawa,
- podmiotowy i przedmiotowy zakres skargi nadzwyczajnej,
- przesłanki dopuszczalności oraz wzorce kontroli skargi nadzwyczajnej,
- charakterystyka sądu, któremu powierzono rozstrzyganie spraw inicjowanych skargą nadzwyczajną,
- rodzaje rozstrzygnięć wydawanych w sprawach inicjowanych skargą nadzwyczajną oraz skutki prawne, jakie wywołują one w rzeczywistości prawnej.

Przedmiotem analizy były przede wszystkim krajowe przepisy konstytucyjne i ustawowe, w szczególności regulacje dotyczące skargi nadzwyczajnej, skargi konstytucyjnej, a także innych środków ochrony prawnej. W zakresie, w jakim przedmiotem badań uczyniono instytucję skargi konstytucyjnej w obcych porządkach prawnych, posłużono się metodą prawnoporównawczą. Odwołano się przy tym do poglądów wyrażanych w polskiej i zagranicznej literaturze poświęconej skardze konstytucyjnej oraz zjawisku kontroli konstytucyjności prawa.