„Stara baśń” to jedno z najbardziej fascynujących i ponadczasowych dzieł polskiej literatury. Choć powstała w XIX wieku, nie traci nic ze swojej siły wyrazu, narracyjnej intensywności i kulturowej wagi. Józef Ignacy Kraszewski – prawdziwy tytan pióra – zabiera nas w podróż do mitycznych początków polskiego państwa, jeszcze przed panowaniem Piastów, w czasy, gdzie słowiańskie plemiona żyły w rytmie natury, wiary i walki. Ta powieść to nie tylko opowieść o miłości, zdradzie, przemocy i nadziei, ale również o przemianie duchowej – zarówno jednostki, jak i wspólnoty. Kraszewski buduje sugestywny obraz społeczeństwa pierwotnego, w którym sacrum i profanum przenikają się na każdym kroku. Opowieść pełna jest bogów, wróżów, obrzędów i rytuałów, ale też ludzkich namiętności i dramatów, które są tak uniwersalne, że poruszają współczesnego czytelnika nie mniej niż odbiorców sprzed 150 lat.Postacie są zarysowane z epickim rozmachem – od okrutnego Popiela, po szlachetnego Piasta – a język powieści, stylizowany na staropolszczyznę, nadaje tekstowi autentyczny i magiczny charakter. „Stara baśń” to dzieło przesiąknięte symboliką – opowiada nie tylko o walce dobra ze złem, ale też o narodzinach wspólnoty i świadomości narodowej. Ziarno nowego ładu – sprawiedliwego, silnego i wspólnotowego – zostaje zasiane właśnie w tej starożytnej epopei.Czytelnik otrzymuje powieść, która jest zarazem literackim freskiem, filozoficzną refleksją, jak i emocjonującą historią. To literatura, która nie tylko opowiada o przeszłości – ale ją buduje. Dla miłośników historii, epiki, folkloru słowiańskiego i refleksyjnej prozy – pozycja obowiązkowa.O autorze Józef Ignacy Kraszewski (1812–1887) – pisarz, publicysta, historyk i jeden z najbardziej płodnych twórców literatury polskiej. Autor ponad 220 powieści, setek opowiadań, dramatów i esejów, znany przede wszystkim z monumentalnego cyklu powieści historycznych. „Stara baśń”, wydana po raz pierwszy w 1876 roku, to jedno z jego najbardziej rozpoznawalnych dzieł – epicka wizja pradziejów Polski, osadzona w czasach przedpiastowskich. Kraszewski był nie tylko literatem, ale i aktywnym uczestnikiem życia społecznego i politycznego. W swoich dziełach łączył wiedzę historyczną z pasją narracyjną, a jego dorobek literacki stanowi nieocenione świadectwo kulturowe XIX-wiecznej Polski.