Kastracja chemiczna przestępców seksualnych

Kastracja chemiczna to metoda mająca na celu zmniejszenie libido i aktywności seksualnej za pomocą leków. Organizm przestaje być wrażliwy na produkowane przez siebie hormony, takie jak testosteron. Nie jest ona formą sterylizacji ani nie powoduje usuwania narządów jak to się dzieje w przypadku kastracji chirurgicznej. Cechą kastracji chemicznej jest jej odwracalność po zaprzestaniu leczenia, rzadko konsekwencją są trwałe skutki w chemii organizmu, jak w przypadku utraty gęstości kości zwiększającej się wraz z długością stosowania DMPA .

Kastracja chemiczna pedofilów i innych przestępców seksualnych

W celu wcześniejszego wyjścia na warunkowe zwolnienie przestępca musi zacząć zażywać środek obniżający poziom testosteronu miesiąc wcześniej. O długości zażywania leku decyduje sąd. Koszty terapii w całości pokrywa skazany.

Skuteczność chemicznej kastracji i jej etyka

Niestety niekoniecznie udaje się obniżyć popęd seksualny poprzez kastrację chemiczną, poddani jej nie stają się bezpłodni tak jak dzieje się to w przypadku sterylizacji. Według niektórych krytyków przepisy są niekonstytucyjne.

Ustawa dotycząca przymusowej chemicznej kastracji w Polsce weszła w życie 9 czerwca 2010 roku. Zgodnie z nią „każdy winny zgwałcenia dziecka poniżej 15 roku życia może być zmuszony do poddania się terapii chemicznej i psychologicznej w celu zmniejszenia popędu seksualnego po zakończeniu kary pozbawienia wolności”.