Koncepcja przestrzennego zagospodarowania kraju

To podstawowy dokument planistyczny na szczeblu krajowym, wyrażający politykę przestrzenną państwa.

Charakter prawny koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju według Z. Niewiadomskiego ma zróżnicowany podwójny charakter prawny. W części jest ona aktem planistycznym o charakterze informacyjnym, a w części o charakterze wewnętrznym. Charakter informacyjny koncepcji wynika z faktu, że w przeważającej części zawiera ona informacje i wskazuje cele polityki przestrzennej państwa. Charakter wewnętrznie wiążący wynika natomiast z faktu, że może ona stanowić podstawę do sporządzenia przez ministrów i centralne organy administracji rządowej programów zawierających zadania rządowe służące realizacji inwestycji celu publicznego oznaczeniu krajowym. O tym, czy koncepcja będzie wiązała, rozstrzyga Rada Ministrów.

Mimo tak specyficznego charakteru prawnego koncepcja jest aktem polityki przestrzennej kraju o istotnym znaczeniu. Jej ustalenia są bowiem obligatoryjnie uwzględniane w planie zagospodarowania przestrzennego województwa.

Jest ona obligatoryjnie sporządzana i to dla całego obszaru kraju, a sporządza ją minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego.

Sporządzając ten akt planistyczny, obowiązkowo należy uwzględnić cele zawarte w rządowych dokumentach strategicznych oraz zasadę zrównoważonego rozwoju. Jej sporządzenie ma się opierać o przyrodnicze, kulturowe, społeczne i ekonomiczne uwarunkowania.

A zatem koncepcja, jako dokument planistyczny, musi określać uwarunkowania, cele i kierunki zrównoważonego rozwoju kraju oraz działania niezbędne do jego osiągnięcia, a w szczególności:

1. podstawowe elementy krajowej sieci osadniczej, z wyodrębnieniem obszarów metropolitalnych;
2. wymagania z zakresu ochrony środowiska i zabytków, z uwzględnieniem obszarów podlegających ochronie;

Więcej sprawdź w publikacji