Znaki geodezyjne i kartograficzne

Znaki geodezyjne to znaki określające położenie punktów osnowy geodezyjnej, mające swoje położenie w państwowym systemie odniesień przestrzennych. Sposób ich oznakowania jest trwały, co zapobiega zniszczeniu. Osnowa geodezyjna z kolei oznacza zbiór punktów geodezyjnych utrwalonych w terenie, których wzajemne położenie zostało określone za pomocą pomiarów geodezyjnych.

Przykładowe rodzaje znaków geodezyjnych:

1. Typ A – słup betonowy o wysokości 70 cm i podstawie 24 x 24cm, część górna ma wymiary 15 x 15 cm. Elementem podstawowym znaku jest metalowa rurka.
2.  Typ B – słup z granitu lub bazaltu o wysokości 70 cm, o wymiarach w górnej części 20 x 20 cm. Punktem pomiarowym znaku jest wyciosany krzyż.
3. Typ C – odlew żeliwny w kształcie ostrosłupa o wysokości 50 cm, którego punktem pomiarowym jest otwór w górnej części znaku.

Każdy znak geodezyjny posiada opis topograficzny zawierający:

• rodzaj znaku,
• nazwę miejscowości,
• rok osadzenia,
• nazwę ulicy lub nazwisko właściciela gruntu.

Znaki kartograficzne to graficzne znaki umowne, które są stosowane na mapie. Umieszcza się je w celu przedstawienia różnych obiektów, procesów czy zjawisk, to np. przedstawienie miasta, lasu, rzeki, drogi, granicy, drzewa, budynku. Dzielimy je na punktowe, liniowe i konturowe.