Przeznaczenie terenu w planie

To sposób, w jaki dany teren (czyli wyznaczony obszar) będzie mógł być użytkowany przez właścicieli bądź użytkowników wieczystych. Określenie przeznaczenia terenu należy do gminy, która dzięki przyznanej samodzielności planistycznej może swobodnie określać przeznaczenie terenu, jednakże swoboda ta doznaje ograniczenia. Ograniczenie to przejawia się w konieczności dokonania uzgodnienia z organami specjalistycznymi projektu aktu planistycznego czy też uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne.

Ustalenie przeznaczenia jest obligatoryjnym ustaleniem planu miejscowego, a jego brak będzie skutkować nieważnością planu i wyeliminowaniem go z obrotu prawnego bądź przez wojewodę w ramach nadzoru, bądź przez sąd administracyjny w ramach kontroli.

W planie miejscowym można określić następujące rodzaje przeznaczenia: podstawowe, uzupełniające oraz dopuszczalne, a ustalenia w tym zakresie powinny zawierać określenie przeznaczenia poszczególnych terenów lub zasad ich zagospodarowania, a także symbol literowy i numer wyróżniający go spośród innych terenów.

Określając rodzaje przeznaczenia, konieczne, jak się wydaje, jest określenie zasad ich realizacji. Przyjmując bowiem jedno z powyższych przeznaczeń, rada gminy już dokonała rozstrzygnięcia, które z nich będzie dominującym przeznaczeniem nadanym terenie (przeznaczenie podstawowe), a które będzie wzbogaceniem tego podstawowego przeznaczenia (przeznaczenie uzupełniające i przeznaczenie dopuszczalne).

Więcej sprawdź w publikacji