Prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego

Prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego gwarantowane i zdefiniowane jest w ramach Konwencji o ochronie praw człowieka sporządzonej w Rzymie 4 listopada 1950 r. Prawa do wolności i bezpieczeństwa dotyczy 5 art. Konwencji. Zgodnie z nim każdy ma prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego. Tych praw nikt nie może być pozbawiony za wyjątkiem:

• zgodnego z prawem skazania, zatrzymania, aresztowania, w tym osoby nieletniej,
• zgodnego z prawem pozbawiania wolności: osoby, by zapobiec rozprzestrzenianiu przez nią choroby zakaźnej, osoby chorej umysłowo, narkomana, alkoholika, włóczęgi,
• zgodnego z prawem zatrzymania osoby, która nielegalnie chce wkroczyć na teren innego państwa bądź przeciw której w toku jest postępowanie ekstradycyjne lub postępowanie o wydalenie z kraju.

Każdy z zatrzymanych lub aresztowanych ma prawo do poinformowania w zrozumiałym dla niej języku o przyczynach zatrzymania i zarzutach, jakie są jej stawiane i do niezwłocznego postawienia przed sędzią. Ma również prawo do odwołania od zatrzymania/aresztowania. W przypadku nielegalnego zatrzymania lub aresztowania ma prawo do odszkodowania.