Wolność budowlana

To jedna z podstawowych zasad prawa budowlanego ściśle związana z prawem własności, przyznająca każdej osobie będącej właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości uprawnienie do zabudowy tej nieruchomości.

Konstytucja RP w art. 20 stanowi, że podstawę ustroju gospodarczego Rzeczypospolitej Polskiej stanowi społeczna gospodarka rynkowa, polegająca m.in.na własności prywatnej. Jednocześnie w art. 21 ustawodawca wskazuje, że Rzeczpospolita Polska chroni własność i prawo dziedziczenia, a wywłaszczenie jest dopuszczalne tylko na cele publiczne i za słusznym odszkodowaniem. W dalszej części ustawodawca stanowi, że każdy ma prawo do własności, innych praw majątkowych oraz prawo dziedziczenia, wskazując jednocześnie, że podlegają one równej dla wszystkich ochronie prawnej, a ograniczenie własności może być dokonane tylko w drodze ustawy. Dokonując ograniczenia prawa własności, nie można naruszać istoty tego prawa. Konstytucja przyznaje każdemu publiczne prawo podmiotowe zwane prawem dowolności majątkowej, dzięki któremu możemy nabywać prawa majątkowe pojmowane jako ogół praw dorzeczy (A. Ostrowska, Pozwolenie na budowę, Warszawa 2009, s. 25). Tak zarysowane w Konstytucji ujęcie własności prowadzi do konstatacji, że jest to ujęcie szerokie, będące synonimem mienia [K. Pietrzykowski (red.), Kodeks cywilny. Komentarz do artykułów 1–449, Warszawa 2005, s. 477].

Więcej sprawdź w publikacji